De afgelopen maanden maakte Johannes elke week één model: een ruimtelijke schets die hem de mogelijkheid geeft om zonder concessies te experimenteren. ‘Het kleine formaat van deze modellen laat uitproberen en falen toe. Werkt het niet? Door naar het volgende. Ook de mislukkingen dragen bij aan nieuwe, betere ideeën.’ aldus Johannes. Gedreven door nieuwsgierigheid zoekt hij de grenzen van het voorstellingsvermogen op.

Terwijl zijn grote installaties om meer voorbereiding en samenwerking met derden vragen, geeft het kleine werk een persoonlijkere inkijk in zijn gedachtegang en zienswijze. ‘Ze komen echt van mijn hand, gemaakt aan mijn tafel.’ Johannes toont de modellen van de afgelopen maanden bij Expo Bart, waar hij in de weekenden verder experimenteert en onder andere aan een ruimtelijke installatie gaat werken.

Hij buigt het platte vlak om naar ruimtelijk en zet stilstaande voorwerpen in beweging. Johannes maakte eerder veel video’s, die terugblikkend in essentie over het onderzoeken van waarneming gingen. ‘Ik realiseerde me dat ik film eigenlijk te plat en digitaal vind; ik wil iets kunnen aanraken of ruiken.’ En dus verlegde hij zijn focus meer naar het materiaal zelf, waarbij juist kleinschalig onderzoek de meest onverwachte vondsten oplevert. Soms worden die in groot formaat uitgevoerd. ‘Maar ook de kleintjes hebben bestaansrecht als autonoom werk. Dat laat ik nu voor het eerst zo radicaal zien.’